“เชฟป้อม” โพสต์อาลัย “ครูทัศนีย์”  ป้อมมีทุกวันนี้ได้เพราะครูค่ะ

“เชฟป้อม” โพสต์อาลัย “ครูทัศนีย์”  ป้อมมีทุกวันนี้ได้เพราะครูค่ะ
       เรียกว่าสำหรับ “ท่านผู้หญิงทัศนีย์ บุณยคุปต์” เป็นครูใหญ่ในโรงเรียนจิตรลดาที่สร้างประวัติศาสตร์และสอนนักเรียนที่เป็นลูกท่านหลานเธอในวันนี้มากมาย

อ่านต่อ:“เชฟป้อม ขวัญทิพย์” เฉลยใครเป็นใครในภาพปริศนา 

       ล่าสุด “เชฟป้อม” หรือ “หม่อมหลวงขวัญทิพย์ เทวกุล” ได้เขียนและกล่าวอาลัยครูทัศนีย์ด้วยความรักว่าคือผู้สร้างที่แท้จริง
เชฟป้อมโพสต์ว่า เมื่อพูดคำว่า “ครู” ภาพที่ลอยมาเป็นภาพแรกคือ ครูทัศนีย์
       “สมัยที่ยังเป็นนักเรียนจิตรลดา ป้อมจะกลัวครูมาก เพราะเมื่อใดที่ทำผิด(บ่อยถึงบ่อยมาก)ครูต้องจับได้ทุกทีไป ไม่เคยรอดสายตาครูไปได้เลย แต่ครูจะมีวิธีทำโทษให้หลาบจำแต่เปี่ยมไปด้วยเมตตา…ครูทำได้ไงคะ”

       “ก่อนที่จะจบม.ศ.5 จากจิตรลดาเพื่อก้าวออกมาสู่โลกภายนอก ครูสอนมารยาทการเข้าสู่สังคม เช่น มารยาทการรับประทานอาหารแบบสากล การวางตัว ฯลฯ นอกเหนือจากวิชาการที่ครูเคี่ยวเข็นมาตั้งแต่ประถม ครูสอนทุกสิ่งทุกอย่างของความเป็นคนดี มีจิตสำนึกที่ดีและสร้างประโยชน์ให้แก่ส่วนรวม”

       “ครูเป็นผู้ให้อย่างแท้จริง ครูมีความรักมากมายให้แก่ลูกศิษย์ทุกคน ครูอยู่มาเกิน 100 ปี ด้วยความสุขสดใสและเฉียบคม ครูจำลูกศิษย์ได้ทุกคน แถมจำวีรกรรมที่เคยทำให้ครูปวดหัวของแต่ละคนได้ครบถ้วนอีกต่างหาก”

       “เมื่อมีโอกาสไปรับประทานอาหารกับครู ครูยังคุย ยังหัวเราะสนุกสนานทุกครั้ง ครูรับประทานอาหารได้ทุกอย่าง แต่ครูจะชิมอย่างละเล็กละน้อยเท่านั้น ที่สำคัญคือ ป้อมชวนครูจิบไวน์ทีไร ครูพยักหน้าตอบรับทุกที” 
       “เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 2566 ป้อมได้พบครูเป็นครั้งสุดท้ายในงานจิตรลดากตัญญุตา ป้อมกราบครูอยู่ห่างๆราว 2 เมตร และส่งเสียงรายงานว่าป้อมอยากกราบครูที่ตักอย่างเคย แต่ป้อมทำงานพบปะคนเยอะ จึงไม่อยากเข้าไปใกล้ๆครูมากนักครูคงเข้าใจนะคะ ครูส่งยิ้มที่อบอุ่นมาแล้วบอกว่าครูเข้าใจและขอบใจที่ห่วงครู”

        “ป้อมพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่า ป้อมมีทุกวันนี้ได้เพราะครูค่ะ ไม่ว่าจะทำงานอะไร ครูจะคอยติดตามและให้กำลังใจเสมอมา”
ครูขา…..ป้อมและลูกๆขอกราบลาครู ส่งครูสู่สรวงสวรรค์ ครูจะอยู่ในใจของพวกเราทุกคนตลอดไปค่ะ
       ขอกราบลาครู ท่านผู้หญิงทัศนีย์ บุณยคุปต์