“โบว์ แวนดา” รับทำใจหนัก ขอเวลา 1 เดือน พร้อมบอกเรื่องพ่อกับ “น้องมะลิ”
ถึงแม้ว่าจะจากเราไปนานแล้วสำหรับอดีตพระเอกชื่อดังอย่าง “ปอ ทฤษฎี สหวงษ์” แต่ถึงอย่างไรเขายังตราตรึงอยู่ในหัวใจประชาชนชาวไทย และยังฝากสมบัติอย่างรถมินิคันสีเขียวไว้ให้ “น้องมะลิ พาขวัญ” ไปมหาลัยในตอนโต ล่าสุดได้เจอกับคุณแม่ “โบว์ แวนดา สหวงษ์” จูง “น้องมะลิ” มาออกงาน เลยขอถามถึงพัฒนาการเรียนเต้นของน้องสักหน่อย รวมถึงอัพเดทความพร้อมเรื่องพ่อปอที่จากไป ซึ่งกำลังจะบอกในเร็วๆ นี้ว่า
อ่านข่าวต่อ :
“โบว์ แวนดา” เล่าความตั้งใจ “พ่อปอ” ซื้อรถมินิให้ “น้องมะลิ” ไว้เป็นสมบัติ
ช่วงนี้น้องเรียนเต้นอยู่ เขาก็จะชอบ “พี่ลิซ่า BLACKPINK” เป็นพิเศษ เพราะอยากเป็นแบบพี่เขา เขาอยากเรียนเองเราไม่ต้องถามเลย เขาจะทำทุกวันให้เราเห็นโดยไม่ได้บอกเราเลย คือเขาทำแล้วเขาก็มีความสุข จริงๆ ก็ตั้งแต่เด็กๆ เขาก็เริ่มเต้นแล้ว พอเขาเริ่มโตก็เริ่มไปแกะท่าทีละสเต็ปก็เลยรู้สึกว่าเขาชอบ เราแล้วแต่เขาถ้าเขาชอบเรียนเต้นเราก็สนับสนุน
และในเร็วๆ นี้ เราก็กำลังจะบอกน้องเรื่องพ่อปอ เขาก็เริ่มถามเรื่อยๆ ว่าพ่อไปไหนเมื่อไรจะกลับ เวลาไปงานโรงเรียนเขาก็เห็นคนอื่นมีคุณพ่อคุณแม่ เราก็ไม่อยากที่จะปิดบังลูกแล้ว เพราะทุกครั้งที่พ่อไม่พูดพ่อไม่อยู่เราจะรู้สึกผิดทุกครั้ง ก็เลยคิดว่าขอเวลาอีกสักเดือน จะต้องบอกเขาดีกว่าคนนอกมาบอกเขาแทน เราก็อาจจะแกล้งๆ บอกว่าพ่อป่วย พ่อไม่สบาย แต่เขาก็พูดว่าพ่อไม่เป็นอะไรหรอก เราก็คิดว่าอีกแป๊บหนึ่งคงต้องบอกเขาแล้ว แต่ก็เชื่อว่าความที่เป็นมะลิคนที่เราเลี้ยงมาเขาคงรับได้ ในเรื่องของความแข็งแรงก็คิดว่ามันต้องผ่านไปได้
ถามว่ากลัวไหมที่จะบอกเขา เราก็ไม่ได้กลัว แต่สิ่งที่เรากังวัลมากกว่า คือหลังจากที่เขารู้ว่าสภาพจิตใจเขาจะเป็นไปในด้านไหน เราก็ยังนึกไม่ออกว่าลูกเราจะเป็นยังไง และเราต้องทำยังไง เราจะดูแลสภาพจิตใจเขายังไงมากกว่า แต่โบว์เชื่อว่าการที่เราดูแลได้ความรักจากคุณปู่คุณย่าเขาคงจะคิดว่าเขาไม่ได้ขาดใคร เราก็ตั้งใจที่จะบอกเขา 2 คน แต่เราต้องจัดการกับคนในครอบครัวด้วยว่าต้องทำความเข้าใจของความรู้สึกคนในครอบครัว พอเขารู้จากคนนอกเขาจะได้มีภูมิต้านทานมากขึ้น และไปตอบคำถามคนข้างนอกได้
คนอื่นได้บอกเราอยู่ว่ากลัวน้องจะไม่โอเค ตัวเราก็หนักใจ แต่ในส่วนของน้องมะลิเราบอกคนอื่นว่าไม่มีปัญหาเดี๋ยวเราจัดการได้ กับทางโรงเรียนหรือผู้ปกครองคนอื่นๆ ก็ไม่มีใครถามเลย กังวลไหมว่าน้องจะใช้ชีวิตไม่เหมือนเดิม โบว์ว่าเขาจะต้องผ่านตรงนั้นไปได้ และคนในครอบครัวก็จะช่วยเขาให้ผ่านตรงนั้นไปได้ ด้วยความที่เขาเป็นคนสดใสร่าเริงอยู่แล้ว แต่สิ่งที่ทุกคนกลัวมากที่สุดคือความรู้สึกของน้องมะลิ ก็คงต้องหาเวลาที่จะต้องบอกเขา และทุกวันนี้เราต้องเข้มแข็งก่อนที่จะบอกลูกเรา เพราะถ้าเราเสียใจร้องไห้มันก็คงจะไม่โอเค ทุกวันนี้ก็คอยเฝ้าดูเขาตลอด กลัวจะไปเห็นผ่านทางสื่อต่างๆ ก่อน ก็คิดไว้ไม่เกินเดือนนี้คงต้องบอกแล้ว
ส่วนเรื่องรถมินิคันนี้ “โบว์” กับ “พี่ปอ” ไปซื้อด้วยกัน แล้วเป็นสิ่งที่เขาใฝ่ฝันมาตั้งแต่หนุ่มๆ ว่าเขาอยากได้รถมินิรุ่นนี้ แบบนี้ แต่ช่วงนั้นเขาไม่มีเงินที่จะซื้อ แล้วพอวันหนึ่งเขามีรายได้ของตัวเองเขาก็บอกว่าเขายังอยากได้อยู่ โบว์ก็เลยบอกว่าอยากได้ก็ซื้อจะได้ไม่คาใจ ก็ซื้อมาหลายปีแล้วนะคะตั้งแต่ก่อนมีมะลิ แล้วพอมีมะลิเขาก็ยิ่งรักษาขึ้นไปอีก แล้วเขาก็บอกว่าโบว์ไม่ต้องซื้อรถให้มะลินะปอซื้อให้แล้ว เราก็คิดว่าเขาจะขับได้ไหมอีกตั้ง 10 กว่าปีจะให้ขับตอนอายุ 20 เขาก็ให้รักษาไปเรื่อยๆ เราก็รักษามาตลอด เพราะมันมีพินัยกรรมที่เขาเขียนเอง แล้วก็ปั๊มลายนิ้วมือตัวเองว่าจะยกทรัพย์สมบัติอะไรบ้างให้นางสาวแวนดา เขาก็เขียนมาเพียบเลยนะแต่มีข้อแม้สองข้อสุดท้าย ข้อแรกห้ามแวนดาขายรถสีเขียว และต้องดูแลรักษา ข้อที่สองให้ดูแลน้าโป๊ะ ซึ่งเป็นหมาที่เขาเก็บมาเลี้ยง ถ้าไม่ดูแลน้าโป๊ะจนสิ้นลมหายใจ ทรัพย์สินที่ยกให้จะมอบให้กับมูลนิธิ
เราก็เลยอยากสานฝันให้เขาต่อ ก็จะพยายามรักษาสิ่งที่เขารัก ไม่ใช่เพียงแค่สิ่งของนะคะ แต่รวมถึงคนที่เขารักด้วย วันนี้เรามีแรงเราก็ดูแลคุณปู่คุณย่า คุณพ่อ เราก็จะพยายามทำให้เต็มที่ที่สุด สตาร์ทมันไม่ติดเพราะมันไม่ได้ผ่านการขับมาสักพัก เคยคิดจะขับไปแต่กลัวว่าจะไปดับกลางทาง เพราะพวงมาลัยหนักมาก ต้องซ่อมตรงเครื่อง แล้วก็แม็กซ์ รวมไปถึงคิ้วรถต่างๆ ก็เริ่มมีสนิม น่าจะต้องเปลี่ยนเท่าที่เปลี่ยนได้ ไหวถ้าต้องรักษาไปอีก 10 กว่าปี จริงๆ ถ้าขยันขับก็น่าจะไหวอยู่ เพราะเครื่องคันนี้ก็มีดัดแปลงมาแล้ว ก็ต้องขับ ก็โอเคและสนุกทุกครั้งที่ได้ขับ เราก็บอกเขาว่า คันนี้ของน้องนะ แต่น้องต้องโตก่อน เข้ามหาวิทยาลัยแล้วพ่อจะบอกให้น้องขับรถคันนี้ เขาก็บอกขับรถแม่ไม่ได้เหรอ เราก็บอกคันนี้สวย เขาก็ไปลองนั่งบ้าง
