“โบว์ แวนดา” เล่าความตั้งใจ “พ่อปอ” ซื้อรถมินิให้ “น้องมะลิ” ไว้เป็นสมบัติ
แม้ว่าคุณพ่อ “ปอ ทฤษฎี สหวงษ์” จะไม่อยู่แล้ว แต่สิ่งที่เคยฝากฝังไว้ยังคงไม่หายไป เพราะล่าสุด “คุณแม่โบว์ แวนดา” ได้นำรถมินิออกมาซ่อม เนื่องจากคุณพ่อเคยเขียนลงพินัยกรรมไว้เป็นลายลักษณ์อักษรว่า ให้รักษารถคันนี้ให้ดี เพื่อให้ลูกสาวตัวน้อยอย่าง “น้องมะลิ” ไว้ขับตอนเรียนมหาวิทยาลัย ล่าสุด “แม่โบว์” จูงมือ “น้องมะลิ” มาออกงาน และพูดคุยถึงเรื่องนี้ พร้อมเล่าประสบการณ์ในการเรียนเต้นของน้องให้ฟังว่า
อ่านข่าวต่อ :
“โบว์” เปิดอีกข้อความซึ้งในวันที่ “ปอ” ไม่อยู่
เริ่มฝึกตีลังกาแล้ว ที่โพสต์ในไอจีคือชั่วโมงแรก ที่ทางคุณครูสอน จริงๆ ที่ “โบว์” ไปดูในโรงเรียนเด็กตัวน้อยๆ ก็เก่งกันแล้ว หลายๆ ท่านก็กลัวจะเป็นอันตราย ไม่ต้องกลัวนะคะ ที่โรงเรียนมีครูที่เชี่ยวชาญด้านตีลังกา มีการเซฟ รับรองปลอดภัยน้อง กลัวบาดเจ็บจากการตีลังกาไหม ถ้าคิดจะเต้นเจ็บก็ต้องยอม มันก็ต้องมีบ้าง คนเราเวลาฝึกฝนอะไรก็แล้วแต่ ตอนเด็กๆ เราเล่นเทควันโดเจ็บให้ตายก็มีมาแล้ว มันคือประสบการณ์มากกว่าที่เขาจะเรียนรู้ จากการเรียนไม่มีบาดเจ็บ จะเป็นจากการเล่นส่วนใหญ่
ส่วนเรื่องรถมินิคันนี้ “โบว์” กับ “พี่ปอ” ไปซื้อด้วยกัน แล้วเป็นสิ่งที่เขาใฝ่ฝันมาตั้งแต่หนุ่มๆ ว่าเขาอยากได้รถมินิรุ่นนี้ แบบนี้ แต่ช่วงนั้นเขาไม่มีเงินที่จะซื้อ แล้วพอวันหนึ่งเขามีรายได้ของตัวเองเขาก็บอกว่าเขายังอยากได้อยู่ “โบว์” ก็เลยบอกว่าอยากได้ก็ซื้อจะได้ไม่คาใจ ก็ซื้อมาหลายปีแล้วนะคะ ตั้งแต่ก่อนมี “มะลิ” แล้วพอมี “มะลิ” เขาก็ยิ่งรักษาขึ้นไปอีก แล้วเขาก็บอกว่า “โบว์” ไม่ต้องซื้อรถให้ “มะลิ” นะ “ปอ” ซื้อให้แล้ว เราก็คิดว่าเขาจะขับได้ไหมอีกตั้ง 10 กว่าปี จะให้ขับตอนอายุ 20 เขาก็ให้รักษาไปเรื่อยๆ เราก็รักษามาตลอด เพราะมันมีพินัยกรรมที่เขาเขียนเอง แล้วก็ปั๊มลายนิ้วมือตัวเองว่าจะยกทรัพย์สมบัติอะไรบ้างให้นางสาวแวนดา เขาเขียนมาเพียบเลยนะ แต่มีข้อแม้ 2 ข้อสุดท้าย ข้อแรกห้ามแวนดาขายรถสีเขียว และต้องดูแลรักษา ข้อที่ 2 ให้ดูแล “น้าโป๊ะ” ซึ่งเป็นหมาที่เขาเก็บมาเลี้ยง ถ้าไม่ดูแล “น้าโป๊ะ” จนสิ้นลมหายใจ ทรัพย์สินที่ยกให้จะมอบให้กับมูลนิธิ
เราก็เลยอยากสานฝันให้เขาต่อ ก็จะพยายามรักษาสิ่งที่เขารัก ไม่ใช่เพียงแค่สิ่งของนะคะ แต่รวมถึงคนที่เขารักด้วย วันนี้เรามีแรงเราก็ดูแลคุณปู่คุณย่า คุณพ่อ เราก็จะพยายามทำให้เต็มที่ที่สุด อาการมันไม่ติดเพราะมันไม่ได้ผ่านการขับมาสักพัก เคยคิดจะขับไปแต่กลัวว่าจะไปดับกลางทาง เพราะพวงมาลัยหนักมาก ต้องซ่อมตรงเครื่อง แล้วก็แม็กซ์ รวมไปถึงคิ้วรถต่างๆ ก็เริ่มมีสนิม น่าจะต้องเปลี่ยนเท่าที่เปลี่ยนได้ไหวถ้าต้องรักษาไปอีก 10 กว่าปี จริงๆ ถ้าขยันขับก็น่าจะไหวอยู่ เพราะเครื่องคันนี้ก็มีดัดแปลงมาแล้ว ก็ต้องขับ ก็โอเคและสนุกทุกครั้งที่ได้ขับ เราบอกเขาว่าคันนี้ของน้องนะ แต่น้องต้องโตก่อน เข้ามหาวิทยาลัย แล้วพ่อจะบอกให้น้องขับรถคันนี้ เขาก็บอกขับรถแม่ไม่ได้เหรอ เราก็บอกคันนี้สวย เขาก็ไปลองนั่งบ้าง
ล่าสุดมีทำกระดาษหัวใจให้พ่อด้วย ที่โรงเรียนจะมีทำกิจกรรมอะไรแบบนี้อยู่แล้วทุกวันศุกร์ แล้ววันนั้นอยู่ๆ ก็เดินมาบอกว่าทำหัวใจให้พ่อ ก็เป็นโมเมนต์น่ารักให้สำหรับคนที่ติดตามน้องได้ดู ไม่ต้องซีเรียส ไม่ต้องดราม่า เราไม่ได้ตอกย้ำให้น้อง อะไรก็แล้วแต่มันเป็นโมเมนต์ที่คิดถึง “พี่ปอ” เราไม่ได้ทุกข์หรือเศร้า แล้วก็ไม่อยากให้น้องเศร้าไปตลอดชีวิตเมื่อพูดถึงพ่อ อยากให้เขามีความสุขแม้วันนี้จะไม่ได้เจอหรือคุยกับพ่อก็ตาม
