อาชีพครู..ความฝันของ‘ยุ้ย-รจนา’
ครั้งหนึ่ง “ยุ้ย-รจนา เพชรกัณหา”เคยกล่าวเอาไว้อย่างน่าคิดว่า “ยุ้ยชอบสอน อยากเป็นครู อยากเรียนสูงๆ แล้วกลับมาเป็นครู ไว้วันหนึ่งถ้ามีโอกาสก็อยากเรียน เชื่อว่าไม่มีใครแก่เกินเรียน ถึงวันหนึ่งอาจจะได้ทํางานถ่ายแบบ เดินแบบ ก็ยังอยากทํา ยุ้ยอยากให้คนไทยให้โอกาสยุ้ย ได้ลองทํางานอีกครั้ง ในอนาคตยุ้ยอาจจะทําสิ่งดีๆ ที่เป็นประโยชน์กับคนอื่นๆ ต่อไป” ไม่ผิดนักที่จะบอกว่า “ความเป็นครู” ของเธอ ฉายชัดออกมาจากแววตาขึงขังเอาจริง
ความสุขของครูยุ้ยอยู่ตรงที่ “เห็นเด็กๆ กระตือรือร้นก็มีความสุข โดยเฉพาะตอนที่เห็นว่า ลูกศิษย์ได้งานถ่ายแบบหรือโฆษณา อายุมากขึ้น เห็นเด็กๆ ที่ใฝ่ฝันอยากเป็นนางแบบก็อยากช่วยให้เขาสมหวัง อาจไม่ต้องขึ้นระดับอินเตอร์ก็ได้ แค่เป็นระดับชั้นนําของประเทศก็พอใจแล้ว นอกจากนี้ยังดีใจที่ลูกศิษย์หลายคนที่อายุมากและมาเรียนปรับปรุงบุคลิกภาพ เรียนแล้วมีความเชื่อมั่นในตัวเองมากขึ้น” จึงไม่ผิดนักที่วันนี้ “ยุ้ย-รจนา” ได้ทําหน้าที่ครูอีกครั้ง ในแง่ชีวิตในมุมอับแสง ไม่มีสปอตไลท์ ส่องนําทางเหมือนคราวดังเป็นพลุแตกนั้น อย่างน้อยก็อาจไปสะกิดความรู้สึกใครที่กําลังจะหลงผิด ให้ฉุกคิดเป็นอุทาหรณ์ เป็นบทเรียนที่ควรเอาเยี่ยง แต่ห้ามเอาอย่าง อย่างที่เจ้าตัวเคยให้สัมภาษณ์กับนิตยสาร Reader’s Digest เอาไว้ “เข้มแข็งไว้ เวลาเจอสิ่งล่อตาล่อใจให้หลีกเลี่ยงให้ไกลที่สุด หรือถ้ามีคนมาชวนให้ลองอะไร ก็อย่าไปลองเด็ดขาด อีกอย่างคือ คนเรายังเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ ยุ้ยคิดว่าไม่สายที่จะนับหนึ่งใหม่ ในตอนนี้ ยุ้ยเคยอ่านเจอดาราดังๆ ที่มีประสบการณ์มากมายบอกว่าเขาเองก็ต้องนับหนึ่งใหม่ทุกวัน ตื่นเช้าขึ้นมาก็นับใหม่ ถ้าเอาอดีตมาคิด เราก็ตกไปอยู่ที่ศูนย์เสมอ เพราะฉะนั้น ลืมตาตื่นขึ้นมา ทุกวันก็คือวันใหม่”
