ผลงานมีมาไม่ขาดสาย เงินทองไหลมาเทมาเป็นว่าเล่น แต่เมื่อต้องมาเจอกับมรสุมหนักของชีวิต ต้องเลิกรากับสามี “กริช หิรัญพฤกษ์” ชีวิตปัจจุบันของ “ฟร้อนท์ มอนโกเมอรี่” จึงต้องยอมรับกับชะตาชีวิตตกอับ เลี้ยงลูกมาด้วยตัวเอง งานในวงการก็รอมา 6 ปีแต่กลับไม่มีเข้ามาเลย จนต้องหันหลังกลับไปขายของตลาดนัด บางวันขายไม่ได้แม้แต่ค่าที่วางขายของ เงินเก็บที่มีอยู่ก็เริ่มร่อยหรอลงทุกทีๆ
จนมาวันนี้สาว “ฟร้อนท์” ก็เผยให้ฟังว่าเตรียมหอบลูกน้อย “น้องลีโอน่า” วัยกำลังซน ไปทำมาหากินที่เมืองนอก หลังจากดิ้นรนในเมืองไทยจนไม่ไหวแล้วอีกต่อไป แม้ไปเมืองนอกอาจจะเป็นแค่งานล้างจาน หรือเด็กเสิร์ฟ ก็ตามที เจ้าตัวรับหวั่นใจไม่น้อยหากชีวิตต้องไปเริ่มใหม่ตอนอายุเยอะขนาดนี้ แต่เต็มใจทำเพราะไม่อยากทนเห็นลูกอดอยากอีกแล้ว
ได้ข่าวว่าพี่ฟร้อนท์จะไปเมืองนอก?
“จะไปเมืองนอกจริงค่ะ ก็คาดว่าอย่างนั้นค่ะ คิดว่าเร็วๆ นี้ แต่ยังไม่ขอบอกเวลา”
จะพาลูกสาวไปด้วยใช่มั้ยคะ?
“ก็เอาน้องไปด้วยค่ะ แม่ไปไหนลูกไปด้วย ตัวเขาอยากไป แต่ตัวเราก็กลัวกับการที่อายุเท่านี้แล้ว เราต้องไปเริ่มต้นใหม่ที่นู่นอีก แต่มันเป็นอนาคตของลูก ก็จะให้เขาไปเรียน ซัมเมอร์ก็อาจจะกลับมา หรือไม่ก็อาจจะอยู่เลย ต้องดูก่อนว่าอะไรยังไง แต่ก็คงจะไปอยู่เลยไม่ได้ ต้องไปๆ กลับๆ บ้านฟร้อนท์อยู่ที่นี่ คุณพ่อของลูกก็อยู่ที่นี่”
ถ้าไปอยู่จริงๆ เลยจะไปทำอะไร?
“ถ้า ไปอยู่จริงๆ ก็ทำงานที่เขาทำกัน ล้างจาน หรือเด็กเสิร์ฟ ก็แล้วแต่ เพราะว่ายังไงก็คิดว่าน่าจะดีกว่าอยู่ที่นี้ และคือว่าพอดีพี่สาวมีบ้านอยู่ที่โน่น จะไปอยู่กับพี่สาว และดูความคืบหน้าจากตรงนั้นไป”
แล้วตอนนี้งานในวงการไม่มีติดต่อมาเลยหรอ?
“เอาจริงๆ ตอนนี้มันไม่ได้มีอะไรค้างไว้แล้วไงค่ะ มีละครเรื่อง ฟ้าจรดทราย เรื่องเดียว ก็หมดแล้ว และจริงๆ งานในวงการบันเทิงมันเหมือนขายวิญญาณ เราไม่มีความเป็นส่วนตัวอีกต่อไป ฉะนั้นเรายังคงเป็นคนของประชาชน ถ้ากลับมาคนยังจำเราได้ก็ดีไป ถามว่ากลับมาจะมีงานมั้ย คิดว่าคงไม่มี เพราะขนาดเราอยู่รองาน 5 - 6 ปี มันก็ไม่ได้มีงาน”
ตอนนี้รู้สึกท้อแท้มั้ย?
“ก็ไม่ได้ท้อแท้อะไรมากมาย คืออย่างปีนี้ต้องกลับมา ขายของที่ตลาดอีกแล้ว ท้อตรงนี้แหละ ถ้าเรายิ่งอยู่ เงินมันยิ่งหมด เราถือคติว่าเงินต้องเข้าทุกวัน ถ้าไม่เข้า มันก็จะหาย แล้วการที่เราไปขายของที่ตลาดบางวันเราไม่ได้เงิน บางวันเราเสียเงินค่าที่ ค่ากิน ฉะนั้นเราไม่อยู่ดีกว่า เพราะว่าเงินมันหมดลงทุกวัน ไหนจะค่าอยู่ค่ากิน ไอ้ตัวเราไม่เท่าไหร่ สงสารก็แต่ลูก ก็ต้องหาทางทำกินกันไปคะ” ♦
