“ทราย” อัพเดทอาการแม่และโรคซึมเศร้าของตนเอง
“ทราย อินทิรา เจริญปุระ” เผยที่กองละคร “ระบำมาร” สำหรับงานละครเรื่องนี้ว่า อันนี้บันเทิงค่ะ ทำงานกับเพื่อนรุ่นเดียวกันแทบทั้งหมด ตั้งแต่ผู้จัดฯ เลยทีเดียว “พี่หนิง ปณิตา ธรรมวัฒนะ” และ “พี่วี วีรภาพ สุภาพไพบูลย์” คือจริงๆ ยังพูดเล่นกันอยู่เลยว่าอันนี้คอนเสิร์ตรียูเนียนหรือเปล่า สนุกค่ะ เพราะไม่ใช่ว่าเราเพิ่งทำงานกับหนิงไง พี่หนิงเป็นผู้จัดฯ ก็เป็นเรื่องที่สองแล้วที่เล่นละครด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ ทั้งคู่ แล้วด้วยความที่บทเรื่องนี้มันเป็นปัจจุบัน บางทีเราเล่นบ่อยๆ เราก็อยากทำตัวปัจจุบันบ้าง ก็ถือว่าสนุกค่ะ โลเคชั่นที่เย็น ชิว สบาย
ตอนนี้ก็ทำอยู่ 5 เรื่อง ละคร 5 คอลัมน์ 3 แล้วก็มีรับงานอื่นๆ บ้าง ก็อย่างที่บอกแหละว่าแม่ยังเล็กแม่ยังต้องใช้เงินอีกเยอะ ก็ต้องทำไว้ก่อน เราทำได้ เรามีกำลังก็ทำไป แต่เราไม่ได้หมายความว่า 5 เรื่องดิฉันนี่ชุ่ยนะคะ ตั้งใจทำงานทุกเรื่อง แต่ถ้าอยากติดต่ออะไรมาอีกก็ติดต่อมาได้เลย เคลียร์คิวกันได้เอง ก็เป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นแม่เป็นน้าแบบโน่นนี่ มันจะอยู่เป็นที่ๆ ไม่ใช่แบบต้องร่อนเร่ไปโน่นไปนี่ในทุกๆ ฉาก
ไม่เกี่ยงนะเรื่องละคร เพราะว่าจริงๆ เราเริ่มชีวิตการแสดงด้วยการถูกข่มขืนแล้วเป็นบ้าใช่ป่ะ พออายุ 18 เราก็เป็นผีที่ตายท้องกลม มันก็ไม่น่าเกี่ยงอะไรแล้วป่ะ คือรับมาทุกบท บางคนบอกว่าเฮ้ยไปรับบทอันนี้อันนั้น เหมือนเวลาที่คุณเป็นพยาบาลอะ แค่ล้างแผลไปช่วยตัดหัวใจมันก็เหมือนกัน อะไรที่ยังสนุกอะไรที่เรายังอยากทำอยู่แล้วก็แฮปปี้ที่จะไปกอง อันนั้นคือดี บางทีทำอะไรที่มันยากเกินตัวไป ซึ่งเคยทำมาแล้ว ตอนนี้ก็เริ่มสังขารไม่ค่อยดีเนอะ ก็เลยสบายๆ ได้นั่งดูคนอื่นเขาเครียดกันบ้าง
ทรายเผยเรื่องอาการป่วยและการดูแลแม่ว่า ก็มีเวลาไปดูแม่ เพราะเขาก็ป่วยด้วยโรคน้อยใจที่ลูกไม่ดูแลอยู่แล้วด้วยก็ต้องทำความเข้าใจกันอยู่เนืองๆ ซึ่งถามว่าเข้าใจไหมก็ไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็ทำเท่าที่ทำได้ บางวันก็แบบโดนด่า คือทรายไม่ใช่หน้าใหม่ที่เพิ่งโดนด่า แต่การโดนแม่ด่าก็เป็นอีกเลเวลหนึ่งเลยนะ ทั้งๆ ที่เราก็รู้แหละว่าเขาด่าเพราะป่วย ไม่ได้ด่าเพราะเกลียดชัง แต่บางทีฟังแล้วมันก็ใจเสียนิดหนึ่ง บางทีก็แบบเห้อ ไม่พร้อมเหมือนกันแต่ก็ดูแลกันไป ชีวิตแม่ลูกมันคงอะไรอย่างนั้นนะ
ตอนนี้แม่อยู่โรงพยาบาลเพิ่งเข้าไปอีกรอบ เหมือนว่าต้องขึ้นไปอีกสเตจหนึ่งในการรักษา จะได้แบบว่าดูแลครบทั่วถึงไปเลย เพิ่งแอดมิทไปต้นอาทิตย์นี่เองค่ะ ก็ต้องแล้วแต่หมอด้วยว่าจะให้อยู่นานแค่ไหน คือเราก็ไม่ได้อยากให้แม่ไปอยู่นั่นนานๆ หรอก คือไม่ใช่ว่าหมอดูแลไม่ดีนะ หมอดูแลดีมาก แต่เราก็รู้สึกว่าบ้านมันเงียบๆ เหมือนกัน ก็เข้าใจว่าไปแล้วก็ดีทั้งตัวเขาด้วย แต่เห็นแล้วก็ใจไม่ดี พยาบาลบอกว่ามาเยี่ยมแล้วคุณแม่ร้องไห้เยอะ เราก็แบบหื้อ มันยังไงก็ไม่รู้แต่ก็เข้าใจมันเป็นกติกาถ้าเราไปฝืนจะไปเยี่ยม มันก็ยิ่งใช้เวลานานขึ้นไปอีก เราก็ต้องเชื่อผู้ที่เขารู้ ต้องบอกก่อนว่าโรคนี้มันไม่มีทางหาย แต่มันก็จะดีขึ้นมาช่วงหนึ่งหลังจากที่ปรับยาแล้ว มันจะอยู่ได้แล้วแต่ระดับความรุนแรงของโรค แต่ที่มันเศร้าก็คือ พอแม่เขาเริ่มรู้สึกตัวดีขึ้นเขาก็จะเศร้ามากๆ ที่ป่วยแล้วเป็นภาระของลูก ซึ่งเราก็แบบมันไม่ใช่ภาระนะแม่ ก็เลยรู้สึกต้องพยายามเอ็นเตอร์เทนแม่มากกว่าใครๆ บางทีมันก็เหนื่อยบ้างเหมือนกัน แต่ถามว่าเราเข้าใจเขาไหมเราก็เข้าใจนะ แต่เราป่วยแทนเขาไม่ได้ ซึ่งมันก็ส่งผลให้เราเหนื่อยนะ บางวันแบกหน้าไปร้องไห้หน้ากองเป็นวันๆ
ทรายเผยเรื่องอาการป่วยซึมเศร้าของตนเองว่า ตอนนี้ก็เป็นเรื่องปกตินะ คือดีที่เรารู้ว่าเราเป็นอะไรจะได้แก้ถูก เพราะบางทีมันจะดีเลย์เหมือนกัน แต่มันไม่ได้มีผลต่อการทำงานมากนะโรคนี้ คือคนที่ป่วยมันไม่แฮปปี้อยู่แล้ว เพราะเราก็อยากทำงานได้นะ อยากทำงานเป็นปกติได้ เพราะบางวันมันจะมีที่ดับบ้าง ซึ่งทุกคนก็จะเข้าใจ ดีกว่าอยู่แบบอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ แล้วไม่บอกใครเลย เราก็เลยรู้สึกว่าบอกดีกว่านะ แล้วมีบางคนหลังไมค์มาว่ามีพี่ทรายเป็นกำลังใจ ก็รู้สึกดี ข้อห้ามของโรคนี้นะ มันขึ้นอยู่กับคนด้วย เพราะคนที่เป็นโรคซึมเศร้าเขาจะพยายามทำตัวให้แข็งแรง คือถ้าคนปกติจะปลอบก็ปลอบเอาแค่เฉพาะหน้าก็พอ หรือไม่ก็ชวนไปทำอย่างอื่น คือพยายามเปลี่ยนประเด็นเขา
