เฉลยแนวคิด! “ยิปโซ” กับแคมเปญ “Words Hurt”
“ยิปโซ อริย์กันตา มหาพฤกษ์พงศ์” เผยแนวคิดและฟีดแบ็คจาก “Words Hurt Campaign” เริ่มต้นจากความเบื่อชีวิต ย้ำไม่สร้างความแตกแยกคนพูดดี-ไม่ดี อยากให้คนตระหนักว่าคำพูดมีอิทธิพลต่อผู้อื่น
เป็นอีกหนึ่งแคมเปญดีๆ ที่กำลังเป็นกระแสไม่น้อย สำหรับ “Words Hurt Campaign” ของสาว “ยิปโซ อริย์กันตา” เพื่อรณรงค์ให้คนตระหนักว่าคำพูดสามารถเป็นอาวุธในการทำร้ายคนอื่นได้ ซึ่งเป็นประเด็นวิพากษ์วิจารณ์อย่างมากต่อมาเมื่อหนึ่งในผู้เข้าร่วมรณรงค์อย่างสาว “พลอย หอวัง” มีประเด็นพูดคำไม่เหมาะสมในรายการของตัวเองซึ่งย้อนแย้งกับแนวคิดของโครงการที่เพิ่งมาร่วม เมื่อมีโอกาสพูดคุยกับสาว “ยิปโซ” เจ้าตัวก็ออกมาเผยเรื่องแนวคิดและฟีดแบ็คของแคมเปญดีๆ ครั้งนี้ให้ได้ฟังกันว่า
สำหรับการริเริ่มโปรเจ็คท์ “Words Hurt” เริ่มมาจากช่วงหลังๆ ตนไม่แฮปปี้กับชีวิต รู้สึกว่าตัวเองเครียด หาคำตอบของชีวิตไม่เจอ และมาพบว่าในชีวิตคิดแต่เรื่องปากท้องตัวเองมากเกินไป มัวแต่คิดหน้าที่การทำงาน ในฐานะนักแสดง และในฐานะลูกที่ต้องหาเงินเข้าบ้าน จนชีวิตไม่สนุกและเริ่มเครียดไป เลยออกไปคิดว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิต เลยได้ไปซื้อหนังสือมาอ่านเล่นเล่มหนึ่ง และในหนังสือมันก็เขียนว่า ให้เรามาถามตัวเองว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิต ก่อนตายอยากทำอะไร ตนก็เลยไปนั่งคิดและลิสต์ออกมาเลย ซึ่งมันก็คิดยากมากเวลาตนต้องคิดจริงๆ สิ่งที่ได้ก็คือ พาพ่อแม่ไปเที่ยว และก็อะไรติงต๊องหลายๆ อย่าง แต่ก็มีอีกสิ่งหนึ่งที่อยู่ในลิสต์นั้นคือตนกลัวตายฟรี เลยอยากทำอะไรทิ้งเอาไว้ อะไรที่มันดี มีชีวิตต่อหลังจากที่ตนไปเลยเข้ามาสู่ขั้นตอนของการเลือกว่าจะทำอะไร แต่ทีนี้ถ้าอยากทำอะไรได้ดีมันก็ต้องเริ่มมาจากเรื่องที่ตนเองรู้ก่อน ซึ่งก็เป็นประเด็นนี้ ตนก็ไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่าตนชอบ เพราะตนก็เจ็บปวดกับมันมา เรียกว่าเป็นเรื่องที่รู้ระดับหนึ่งเพราะก็เป็นเรื่องที่ตนเองก็มีประสบการณ์ และมันก็เป็นเรื่องสากล
ส่วนตัว ตนเคยมีประสบการณ์เรื่องคำพูดที่ไม่ใช่คำหยาบอะไร แต่มันก็กระทบอย่างการพูดถึงเรื่องความอ้วน เลยรู้สึกว่าตนเองเป็นปัญหา ใส่อะไรก็ไม่ได้ น่ารำคาญ มันไม่ใช่คำรุนแรงอะไร ไม่ควรจะเป็นปัญหาอะไรเลย แต่มันถูกที่ ถูกเวลา ถูกคน และพูดกับตนที่ตอนนั้นเป็นเด็กที่พยายามทำงานและรู้ว่าตนเองเป็นคนที่ไม่ใช่ไซส์ของวงการนี้ 100% แล้วพอมาเจอคำนี้ มันเลยเป็นความพอดีของการความเจ็บปวด มันเลยติดกับตนมาเป็นเวลา 11 ปี กลายเป็นคนหมกมุ่นไปเลย ว่าจะไม่เป็นคนที่พึ่งคนอื่นเท่าไหร่ ไม่ให้ตัวเองเป็นปัญหา ทำอะไรก็จะแบบอันนี้ขอทำเองตลอด
ในส่วนของความร่วมมือในโปรเจ็คท์ ในเชิงสัญลักษณ์ก็จะจัดเป็นนิทรรศการที่เซ็นทรัลพระราม 9 และอยู่จนถึงเมื่อวันที่ 18 และทางห้างก็ใจดีมากที่เขาช่วยดูแลเรื่องการจัดสถานที่และโครงสร้างทั้งหมดให้ ส่วนที่เพื่อนๆ มาร่วมโครงการ จริงๆ ตนก็เครียดมากตั้งแต่เริ่มทำโครงการ ตั้งแต่คิด message ขึ้นมา ทำเป็น content ใน Video มันเครียด เพราะว่าใช้ปริมาณของคนหลายๆ คน จึงต้องรวบรวมความกล้าในการโทรไปหาคนเพื่อนัดให้มาถ่ายงานเพียงแค่ในวันหรือ 2 วัน แค่นี้ก็เห็นว่าเป็นไปไม่ได้แล้ว ตนก็ชะงักไปหลายรอบแล้ว เพราะคิดว่าจะเป็นไปได้เหรอที่จะรวบรวมศิลปิน 20 คน ตารางของแต่ละคนก็ไม่ใช่ง่าย ตนมองว่าเป็นความโชคดีที่หลายๆ คนที่เรารู้จักกันมา คิดจะช่วยเลยในทันที โดยที่ไม่ต้องถามอะไรมากเลย ไม่มีสักคนเดียวที่ถามเรื่องเงิน ทุกคนยินดี และตนก็เข้าใจหลายๆ คนว่าต่อให้ไม่ได้ทำงานก็ควรจะเอาเวลาไปพักผ่อนกัน ตนคิดว่าทำงานแบบนี้ก็หนักใจ แต่เขาก็มา มีบางคนรับปากว่าจะมา อยากมาร่วมโครงการนี้มากๆ แต่ว่าติดเรื่องของเวลา อย่างพี่ “ลูกกอล์ฟ” ที่มีติดสอน เขามาได้เย็นๆ มากๆ ก็จะไม่ทันเลยต้องโทรไปบอกพี่เขาว่าไม่เป็นไร ขอบคุณมากๆ เสียดายมากๆ และอีกคนก็คือ “นท” ตนอยากชวนเขามา เขาก็โอเค แต่เขาจำวันผิด น้องน่ารักมาก ตั้งใจมามาก เลยกลายเป็นเรื่องตลกไป แคมเปญนี้เลยเป็น 18 คน
ส่วนฟีดแบ็ค ตนไม่ค่อยได้ดูมาก และตนมีช่องทางโซเชียลมีเดียแค่อินสตาแกรมอย่างเดียว เท่าที่ได้ดูตนเห็นว่าเป็นอะไรที่โอเคมาก มีคนส่งมาให้ดูว่าในเฟซบุ๊คก็โอเค มีการแชร์ต่อกันไป พี่เขาก็แคปภาพคอมเมนต์มาให้ดู ในทวิตเตอร์ก็ติดอันดับ หลายๆ คนก็บอกว่ามันโอเคมาก และตนก็ดีใจมากๆ เมื่อไปอ่านในคอมเมนต์แล้วมันไม่ได้เป็นการพูดเรื่องดารา แต่เป็นการที่เขาอินกับเรื่องนี้ และค้นพบตัวเองจริงๆ และหลายๆ คนก็เริ่มเข้าใจความรู้สึก เข้าใจสิ่งที่ตนกำลังสื่อออกไปสำหรับตนมันมีความหมายมากๆ เพราะกว่าจะมาสู่กระบวนการของวิดีโอที่สื่อสารออกมา ตนทุ่มสุดชีวิตจริงๆ ในการตัดต่อ สำหรับตนมันเป็นอะไรที่ยากมากๆ เพราะตนก็มือใหม่ พอทำไม่เป็น และมี 18 คนที่เขามาพูดด้วยความจริงใจ มันเลยเป็นความหนักมาก ที่ตั้งใจจะพรีเซนต์เขาออกมาให้จริงที่สุด ซื่อสัตย์ต่อข้อความของเขา ซื่อสัตย์ต่อแนวคิดของตัวอง แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องปกป้องเขาไปด้วย ซึ่งตนไม่ได้จัดการทุกอย่างขนาดนั้น แต่สภาพของตัวเองก็คืออยู่ในชุดนอน ตาโหลๆ วิ่งไปวิ่งมาจนหัวฟูนั่งติดโซฟาเป็นเวลาทั้งวัน 2 อาทิตย์กว่าๆ แต่ตนก็โชคดีมากๆ ที่ได้ความช่วยเหลือจากหลายๆ คน ด้านภาพนิ่งเป็นสตูดิโอที่ตนไว้วางใจได้อยู่แล้ว และเขาก็เต็มใจที่จะช่วย ตนก็รู้สึกว่าตนโชคดี ส่วนคนที่มาได้และมาไม่ได้ก็ตามก็เป็นส่วนหนึ่งที่เขายินดีมาช่วยตนจริงๆ ในวันที่ตนไปถึงเส้นชัย ซึ่งก็คือวันงาน ตนเชื่อว่าทุกคนมาด้วยใจที่มาแม้ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวเลย แต่เขาตั้งใจว่าอยากจะมาช่วย มันเป็นอะไรที่น่าประทับใจ
สำหรับความรู้สึกหลังจากเสร็จโครงการ เมื่อโครงการทำจนเสร็จก็เบาขึ้นมาก ตอนนั้นอะไรๆ มันก็จวนตัวเยอะเหมือนกัน วันที่จะเปิดงาน ตอนเช้าตนยังโหลดวิดีโออยู่เลย มีปัญหาเยอะ เช่นเรื่องเสียงเรื่องอะไร คิดว่าพองานเสร็จจะปล่อยให้มันไปต่อเอง เพราะร่างกายก็ไม่ไหวแล้ว แต่พองานเสร็จจริงๆ ได้เห็นฟีดแบ็ค ตนเลยรู้สึกว่ามีความจำเป็นที่จะต้องประคับประคองมันต่อไป ต้องคอยดูบ้าง ลงโน่นลงนี่บ้าง แต่ก็ให้ message ทำงานของมันไปต่อเอง
ส่วนสิ่งที่คนจะได้จากแคมเปญนี้ ตนไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งนี้จะกลายไปเป็นกฎอะไรในชีวิตของเขาในเรื่องการใช้คำพูด แต่สิ่งที่ตนตั้งใจคืออย่างน้อย อยากให้วิดีโอนี้เป็นแวบหนึ่งที่เขาได้รู้ว่าเขามีอิทธิพลต่อคนอื่น ความจริงแล้วมันไม่ได้จำกัดแค่คำพูด แต่แค่เพียงคำพูดนี่แหละที่ทำร้ายคนได้ เราไม่ได้ทำร้ายกันด้วยความต้องการว่าจะให้คนอื่นเจ็บปวด แต่หลายๆ ครั้งคนอาจจะไม่รู้ว่าตัวเองมีอิทธิพลกับคนอื่นขนาดนั้น จริงๆ ทุกคนมีอำนาจในมือของตัวเอง เหมือนคนคิดว่าทุกอย่างที่ตนพูดไป ก็คงไม่ได้สร้างความเปลี่ยนแปลงอะไร หรือตัวเองว่ามีความหมายมากขนาดนั้น และสิ่งที่ตนทำออกไปก็ไม่ได้ตั้งใจจะแบ่งฝั่งว่ากลุ่มนี้คือคนที่พูดดี กลุ่มนี้คือคนที่พูดไม่ดี เพราะตนไม่คิดว่ามีคนที่พูดทำร้ายคนอื่นตลอดเวลา หรือมีคนที่พูดดีตลอดเวลาไม่เคยทำร้ายใครเลย เลยอยากนำเสนอว่าคำพูดของคนมันมีอำนาจจริงๆ ขึ้นอยู่กับว่าคนเราจะใช้มันยังไง ตนก็ไม่ได้บอกว่าให้ไปซ้ายหรือขวา คือให้เลือกเอาเองว่าจะไปอย่างไร เหมือนทุกคนมีเครื่องมืออยู่ในมือและคุณมีผลในวงกว้างด้วย แต่คุณจะเอาคำพูดไปใช้ให้คนแฮปปี้มีความสุข หรือเอาไปใช้เป็นอาวุธฆ่าคน ประเด็นทั้งหมดคือ อยากให้คนได้รู้จักเครื่องมือและอำนาจของมันที่ทุกคนมีอยู่ ที่เหลือเป็นเรื่องของการใช้ชีวิต ไม่มีใครบอกใครได้ว่าต้องใช้ชีวิตอย่างไร ขนาดตัวเองบางครั้งยังไม่รู้เลย ก็ไม่มีใครกล้าบอกกัน
ส่วนโปรเจ็คท์อื่นๆ ก็มีคิดไว้บ้าง แต่ขอพักก่อนยาวเลย เพราะว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะทำอะไรแบบนี้ ตนก็เชื่อว่าของอะไรแบบนี้มันต้องใช้เวลากับมัน ตนก็อยากทิ้งช่วงในแง่คนทำ และคนรับด้วย และตนก็ขออุบไว้ก่อนว่าอันต่อไปเป็นอะไร ให้โฟกัสอันนี้ไว้ก่อน
