สายสัมพันธ์ “เก้า-แม่ก้อย” เรื่องราวสุดซึ้ง “ครอบครัวผมไม่ได้ดีกว่าใครแต่พอใจในแบบนี้”

สายสัมพันธ์ “เก้า-แม่ก้อย” เรื่องราวสุดซึ้ง “ครอบครัวผมไม่ได้ดีกว่าใครแต่พอใจในแบบนี้”

     ต้อนรับเดือนแห่งวันแม่ เปิดเรื่องเล่าความผูกพันระหว่างแม่-ลูกคนบันเทิง หนุ่ม “เก้า จิรายุ ละอองมณี”  ที่จะมาเล่าถึงความผูกพันระหว่างกับคุณแม่ "ก้อย วรนุช ละอองมณี"  

     เดินทางเข้าสู่เดือนสิงหาคมเป็นที่เรียบร้อย และแน่นอนว่าหลายคนคงทราบดีว่าเป็นเดือนแห่งวันแม่ ซึ่งบรรยากาศก็จะอบอวลไปด้วยความรัก ความผูกผัน ระหว่างแม่ลูก มีโมเมนต์สุดประทับใจออกมาได้เห็นในช่วงวันแม่ รวมถึงบรรดาคนบันเทิงที่มักจะมีโมเมนต์และเรื่องเล่าสุดอบอุ่นในแบบฉบับครอบครัวขอองตนเองออกมาให้ได้ติดตามกัน โดยทาง “ดาราเดลี่” ก็อยากจะชวนแฟนๆ มาเติมเต็มความรักในเดือนแห่งวันแม่ผ่านบทสัมภาษณ์ความรู้สึกของดาราดังกับความผูกพันกับคุณแม่สุดเลิฟกัน โดยในวันนี้ก็มาถึงคิวนักแสดง-นักร้องที่เข้าวงการมาตั้งแต่เด็กๆ อย่างหนุ่ม “เก้า จิรายุ ละอองมณี”  ที่จะมาเล่าถึงความผูกพันระหว่างกับคุณแม่ "ก้อย วรนุช ละอองมณี" ให้ฟัง
          
เก้า :  ผมว่าตัวผมเองทำงานในวงการนี้ตั้งแต่เด็ก ผมเจอเรื่องเยอะแยะมากมาย เหมือนแม่ก็เจอมาคล้ายกัน มีทั้งดี ไม่ดี แต่ผมจะมองว่าตัวเองโชคร้ายหรือโชคดีก็ได้ คืออยู่ที่เรามองจริงๆ แล้วตอนนี้ผมก็มีความสุขดีในหลายๆ อย่าง แต่แน่นอนปัญหามีเรื่อยๆ อยู่แล้ว มีอะไรให้ต้องแก้กันไปในแต่ละวัน แต่ไม่ว่ายังไงเราก็มีแม่คอยอยู่เคียงข้างตลอด 
           
แม่ก้อย :  จริงๆ เริ่มปล่อยเขามา 2-3 ปีแล้ว อย่างที่รู้กันว่ามันมีปัญหา ซึ่งเรารู้สึกว่าหน้าที่การงานก็อยากให้เขาได้ลองทำเอง แต่สุดท้ายเราก็โน้มน้าวเค้าให้ทำอย่างที่เราตัดสินใจ เขาก็จะพูดว่าให้ผมตัดสินใจทำไม เพราะถ้าผมตัดสินใจแล้ว แม่ก็ยังอยากให้ผมทำแบบแม่อยู่ดี ตอนนี้เราเลยต้องปรับตัว  ต้องปล่อยให้เขาเติบโต มีบ้างที่เราแยกไม่ถูก เพราะเป็นทั้งแม่ ทั้งผู้จัดการฯ แต่ ณ วันนี้ เรารู้และพร้อมแก้ไข จะทำให้ดีที่สุด ไม่ให้มาพูดว่า “แม่เอาอีกละ” คือบางทีจะล้มก็ต้องยอมให้ล้ม เพราะเราพูดตกลงกันแล้ว ต้องปล่อยให้ทำ ในฐานะแม่ เราก็ตามใจ แต่ในฐานะผู้จัดการฯ เหตุผลก็ต้องมา บางทีเรามีความขัดแย้ง แต่เป็นเรื่องที่เรารู้สึกว่าเราต้องยอมรับ แต่ก่อนเราเคยรู้สึกว่า ทำไมเขาไม่เชื่อ ไม่ยอมรับเรา ทำไมคนอื่นพูดเรื่องเดียวกันแล้วเชื่อ แต่เราก็คิดได้ว่าเพราะเราเป็นแม่ไง เขาไม่สามารถเถียงคนอื่นได้ เค้าต้องยอมคนอื่น เหลือแค่เราคนเดียวที่เขาสามารถพูดในความจริงทุกอย่างได้ แต่สุดท้ายเราก็พบคำตอบว่าเมื่อเขาเติบโตขึ้น เราต้องเล็กลง ให้เค้าเลือกทางเดินของตัวเอง เรื่องช่องว่างระหว่างวัยก็สำคัญ
          
เก้า : ถ้าพูดเรื่องครอบครัว ผมไม่ได้บอกว่าครอบครัวถูกทั้งหมดหรือเราควรเชื่อเขาทุกอย่าง บางทีเราก็ต้องคิด ต้องกลั่นกรอง แต่ส่วนใหญ่ถ้าเป็นครอบครัว เวลาพ่อแม่มองมาที่ลูก คือเขาเลี้ยงมา เขารักเรา เขาไม่อยากให้เราเจอสิ่งที่ไม่ดี   ถ้าเรายังมีครอบครัว เขาเป็นคนที่เข้าใจเราได้ง่ายที่สุดแล้ว หรือบางทีเขาอาจไม่เข้าใจเรา แต่เขาก็ยังอยู่ข้างเรา ผมพูดตรงนี้ได้เลยนะครับว่าครอบครัวของผมไม่ได้ดีกว่าใคร ไม่ได้อบอุ่นกว่าใคร ไม่ได้สมบูรณ์กว่าใคร ผมไม่ได้มีชีวิตที่น่าอิจฉา หรือน่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างอะไร แต่ผมก็พูดได้เหมือนกันว่า ผมก็พอใจในแบบนี้มาก
          
แม่ก้อย : บางครั้งเรารู้สึกเกรงใจเขา รักเขามาก กลัวเขาเสียใจ ไม่กล้าพูดกับเขาตรงๆ แต่อ้อมไปถามคนอื่น ไปพูดว่าช่วยคุยกับลูกให้หน่อย ซึ่งแบบนั้นทำให้คนอื่นเห็นช่องโหว่ ฉะนั้นต่อไปจะไม่ทำแบบนั้นแล้ว ทะเลาะกันดีกว่า เพราะมันทำให้รู้ว่า คุณคิดยังไง เราคิดยังไง คือมันไม่มีใครผิดใครถูก มันเป็นความไม่เข้าใจกัน แต่ด้วยความที่เป็นแม่ลูก เราโชคดีที่ผ่านมาได้ทุกครั้ง แล้วมันใจจะขาดนะเวลาเห็นลูกเหนื่อย แต่มันผ่านไปแล้วเราก็อยากให้เขาภูมิใจว่ามันไม่ง่าย
 
เก้า :  ผมรู้สึกว่าแม่เป็นคนที่ดูแลเราค่อนข้างเยอะใส่ใจมากๆ ด้วยความที่ผมเป็นลูกคนเดียว เรารู้สึกได้ถึงความรัก เพราะผมรู้ว่าแม่ไม่เคยประสงค์ร้าย เป็นคนที่สบายใจที่สุดเวลาได้อยู่ด้วย แม่คือคนที่เราเชื่อใจมากที่สุดโดยไม่มีข้อกังขา เพราะเขาอยู่กับเราตั้งแต่วันที่เราไม่มีอะไรเลย ไม่ได้เป็น “เก้า จิรายุ” เพราะวันไหนเราไม่มีใคร หรือบางเรื่องที่ไม่กล้าคุยกับใคร สุดท้ายเขาก็เป็นคนที่รับฟังและไม่ทำร้ายเรา ผมว่าเราควรทำสิ่งดีๆให้กันในครอบครัวในวันที่เรายังมีเวลา

แม่ก้อย :  เราประทับใจทุกอย่างในตัวเค้า เราภูมิใจกับการตัดสินใจในวุฒิภาวะในการทำงานของเค้า เค้ารับผิดชอบมันได้ดีมาก อยากให้พยายามต่อไป แต่ไม่อยากให้ดื้อมาก (ยิ้ม) ไม่ต้องเครียดมาก วางใจให้คนอื่นทำบ้าง แต่ไม่ว่าเขาจะผิดจะถูกหรือจะยังไงก็แล้วแต่ เรารับได้เสมอ เรารู้แล้วว่าเค้ามีความหมายแค่ไหน เพราะเรามีความรู้สึกว่า ถ้าวันหนึ่งเราอาจจะไม่มีเขา ต่อให้มีเงินแค่ไหนมันก็ไม่มีความหมาย เพราะความสุขของแม่คือการได้เห็นเก้ายิ้ม และไม่ว่าลูกจะเติบโตขนาดนั้นคนเป็นแม่ยังไงก็รักลูกไม่มีเปลี่ยน เราสนับสนุนเขาทุกอย่างอยู่แล้ว