เรื่องย่อละคร "หัวใจเถื่อน"

เรื่องย่อละคร "หัวใจเถื่อน"

            อดีตรัฐมนตรีกวี พิชิตพงษ์ปรึกษาคุณหญิงอำภา ภรรยาเรื่องมีผู้สนใจซื้อ “บ้านแก้ว” สมบัติของแม่คุณอำภา   คุณอำภาทักท้วง เพราะแม่ยกบ้านให้ภาคย์ ลูกชายคนโตของคุณอำภา   คุณกวีไม่พอใจพูดเรื่องที่ต้องนำเงินหนึ่งแสนไปให้สีไพร หญิงสาวที่จบแค่ปอสี่กับนายสด พ่อซึ่งเป็นแค่ภารโรงและคนเฝ้าตลาด เพื่อให้ภากร ลูกชายคนเล็กเลิกยุ่งกับสีไพร   คุณกวีย้ำด้วยโทสะว่าภาคย์หนีไปเป็นสิบปีแล้วคงไม่กลับมา   คุณอำภาจึงจำใจให้คุณกวีกับคุณชอบ ทนายประจำตระกูลตกลงราคากับผู้สนใจ ซึ่งหนึ่งในนั้น คือ ราช รัชภูมิ

            อมาวสี ศศิน หรือ อ้อ หลานกำพร้าวัยสิบแปดของคุณกวีรู้เรื่องบ้านแก้วก็คิดถึงพี่ภาคย์   จึงมาปรับทุกข์กับป้าพริ้ง แม่นมของภาคย์   อมาวสีมาอยู่กับคุณกวีเมื่ออายุ 5 ขวบ เพราะพ่อแม่และพี่ๆประสบอุบัติเหตุรถคว่ำเสียชีวิต ขณะที่ภาคย์อายุ 17 ภากรอายุ 15   เธอรู้ว่าพี่ภาคย์เป็นลูกชัง ส่วนภากรเป็นลูกรักจะเกเร เรียนแย่แค่ไหนก็ไม่เคยผิด   จนสามปีต่อมา ภาคย์หมดความอดทนหนีออกจากบ้าน ไม่กลับมาอีกเลย คุณอำภาเสียใจมากที่เคยทำไม่ดีกับลูก   สำหรับอมาวสี ภาคย์เป็นพี่ชายที่ใจดีน่ารักผิดกับภากรที่ไม่นับเธอเป็นญาติ และบังคับให้เธอเรียกเขาว่าคุณ   แต่ปัจจุบัน ความสวยของอมาวสีทำให้ภากรสนใจและตามหึงหวง ทั้งที่เธอไม่สนใจเขา   ภากรริษยาภาคย์ที่อมาวสียังรักและเทิดทูนเขาไม่เปลี่ยน  

            อมาวสีมีเพื่อนสนิทคือ วัชรี รัตนพงศ์   นิลรัตน์ แกมกาญจน์   พึงใจ พิงคะ   ขวัญจิต   อานนท์ คนรักของขวัญจิต และวิธาน เพื่อนๆเรียกเธอว่า อมา   วันนี้ อมาวสีมากินข้าวกับวัชรี นิลรัตน์ และพึงใจ จึงได้พบราช รัชภูมิ เพื่อนวาริน พี่ชายของวัชรีที่มากินข้าวกับเพื่อนๆ คือ การัณย์ และอนุ พี่ชายอานนท์  ราชมาทักวัชรีจึงได้รู้จักเพื่อนวัชรี เขามองอมาวสีนานกว่าทุกคน ทำให้เธอไม่ชอบใจ   อนุบอกราชว่าภากร ลูกเจ้าของบ้านแก้วที่ราชสนใจเป็นคนเจ้าชู้ ฟุ่มเฟือย หลังภรรยาเสียก็ตามหวงอมาวสี ทำให้ราชสนใจอมาวสีมากขึ้น   เมื่อราชกลับบ้านก็รู้จากทิน เด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดผู้ดูแลบ้าน ลูกชายเทิน ทวนทอง ผู้ช่วยคนสนิทของเขาว่าชิดชไม ชลากร เลขาสาวมาดมั่นของบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งมาหาเขาแต่กลับไปแล้ว   ราชพบชิดชไมที่ปีนังฮิล เมื่อ 3 ปีก่อน เขาสนใจเธอ เพราะเธอทำให้เขาคิดถึงผู้หญิงอีกคนที่เรียบร้อยแสนดี

            สีไพรยอมเป็นเมียเก็บภากรโดยไม่รับเงินแสน แต่คุณกวีจะให้เงินเพื่อให้สีไพรเลิกกับภากร   ภากรสงสารจึงยังแอบคบสีไพร แต่เขาก็คิดจะแต่งงานกับอมาวสีให้ได้ เหมือนที่ได้ชาลินีเป็นภรรยา ทั้งที่ชาลินีกับภาคย์รักกัน   ภากรบอกพ่อว่าชาลินีรักเขา คุณกวีจึงขอชาลินีให้ภากร จนเธอตาย คุณอำภาถึงได้รู้ว่าชาลินีรักภาคย์   ด้านชิดชไมกับชัย ผู้เป็นพ่อมาเยี่ยมคุณนายชื่น พี่สาวชัย แม่ของชาลินี   คุณชื่นรักชิดชไมมาก เพราะเธอหน้าตาคล้ายชาลินี   คุณชื่นชื่นชมภากรที่ยังมาหาตนบ่อยๆทั้งที่ชาลินีไม่อยู่แล้ว   ความจริง คุณชื่นยังมีสามีกับลูกชายคนโตเป็นเพื่อน แต่นางก็ยังเศร้าคิดถึงชาลินีทุกวัน

            วารินกลับมาจากญี่ปุ่น   คุณวิรัตน์ พ่อของเขาที่เป็นนักธุรกิจชื่อดังจึงเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับ   อมาวสีกับวัชรีมาหาซื้อเสื้อผ้าไปงานจนได้พบราช   ราชอาสาไปส่งทั้งคู่ โดยส่งวัชรีก่อน   เมื่อเหลือกันสองคน ราชกับอมาวสีเถียงกันเรื่องภายในพิชิตพงษ์ จนอมาวสีสงสัยว่าทำไมราชรู้เรื่องดี และมาส่งเธอโดยไม่ต้องบอกเส้นทาง แต่ราชก็อ้างเหตุผลไปได้   จากนั้น ราชแวะไปหาชิดชไมด้วยรถเก่าๆ ทำให้ภากรที่มาหาเธอเช่นกันมองอย่างเหยียดหยาม   ชิดชไมดีใจมากที่ราชมาหาถึงบ้านเหมือนให้ความสำคัญ   ด้านป้าพริ้งอยากเห็นหน้าราชที่ยอมเสียเงินแสนเพื่อบ้านแก้วที่ทั้งเก่าและโทรม ด้วยคิดว่าราช คือ ภาคย์ซึ่งรักและหวงแหนบ้านนี้มาก แต่อมาวสีไม่เชื่อ เพราะราชมองเธอด้วยสายตาเย็นชาเหมือนไม่รู้จักกัน

            งานเลี้ยงต้อนรับวาริน ภากรอาสาไปรับอมาวสีโดยไม่สนใจที่เธอปฏิเสธ   วารินชอบอมาวสีมากกว่าเครือมาศ เพื่อนสาวที่พ่อแม่ถูกใจจึงหาเรื่องคุยกับเธอบ่อยๆ   ขณะที่ราชยอมโกนหนวดมาร่วมงาน จนเพื่อนอมาวสีเรียกเขาว่าเงาะถอดรูป   ราชขออมาวสีเต้นรำแต่พูดจากวนประสาทจนเธอหงุดหงิด   ขณะที่วารินจะขออมาวสีเต้นรำบ้าง ภากรก็มารับเธอกลับ   ระหว่างทาง ภากรจอดรถบอกรักอมาวสีและพยายามจะปล้ำเธอ โชคดีที่ราชมาช่วยไว้ทัน และต่อยภากรจนล้มลงก่อนพาอมาวสีไปส่ง   อมาวสีขอบคุณราชและแกล้งเล่าถึงพี่ภาคย์ แต่ราชทำเฉย ทำให้อมาวสีผิดหวัง  

            คุณนพกับนิลรัตน์ ลูกสาวมาทานข้าวกับม.ร.ว.หญิงทิพย์สุดา แกมกาญจน์ พี่สะใภ้ของนพ ที่ร้านเดียวกับราชและชิดชไม   ท่านหญิงตะลึงที่ราชหน้าตาคล้ายหม่อมเจ้าคทาเทพ ทวยไท หรือชายน้อย ท่านอาของท่านหญิงเมื่อสมัยหนุ่มๆมาก   ท่านหญิงขอให้นิลรัตน์ช่วยสืบข้อมูลราชจากวัชรีโดยไม่บอกเหตุผล แต่เล่าว่าท่านอาย้ายไปอยู่อเมริกาก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครองปี 2475 และเพิ่งเสียชีวิตได้ปีเศษ   นิลรัตน์เล่าเรื่องท่านหญิงทิพย์สุดาสนใจราชให้เพื่อนๆฟัง   วัชรีไปถามวารินจนรู้ว่าราชเป็นหลานของรักษ์ ราชภูมิ เศรษฐีเหมืองแร่ที่ภูเก็ต   ท่านส่งราชไปเรียนเครื่องยนต์ที่ฮัมบูร์ก จึงได้พบและเป็นเพื่อนรักกับวาริน   ส่วนวารินเล่าให้ราชฟังเรื่องท่านชายคทาเทพ ราชสนใจแต่ทำเป็นนิ่งเฉย

            ราชตกลงซื้อบ้านแก้วพร้อมของทุกชิ้นในบ้านราคาสามแสนโดยให้นายเทินไปทำสัญญา อมาวสีคิดถึงภาพเขียนคุณยายของพี่ภาคย์ที่เขารักมากซึ่งแขวนอยู่ในบ้าน   เธอจึงไปเอาภาพนี้โดยไม่บอกราช แต่ราชมาพอดี   อมาวสีจึงขอภาพนี้ เธอย้ำว่าหากมีเงินจะซื้อบ้านแก้วไว้ขายต่อให้พี่ภาคย์ เพราะภาคย์รักศักดิ์ศรีมาก คงไม่รับของจากผู้หญิงฟรีๆ   ราชแอบมองอมาวสีด้วยสายตาอบอุ่นขึ้น   เขาปฏิเสธจะให้ภาพเขียน แต่รับปากจะคืนให้หากภาคย์กลับมา ทำให้อมาวสีดีใจมาก   ภากรเห็นราชมาส่งอมาวสีก็ไม่พอใจ จึงไปบอกคุณกวีว่าเขารักและต้องการแต่งงานกับอมาวสีหลังเธอเรียนจบ   โดยเขาสัญญาจะเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ทำตัวเสเพล แต่ขอให้พ่อเตรียมงานโดยไม่บอกให้อมาวสีรู้   คุณกวีตกลงทันที

            ราชหลอกอมาวสีว่ามีผู้ชาย ชื่อ ภาส มาขอซื้อบ้านแก้วในราคาสามแสนห้า   ราชจะให้อมาวสีตัดสินใจเรื่องขายบ้าน โดยมีข้อแลกเปลี่ยนบางอย่าง   อมาวสีสงสัยว่า ภาส คือ พี่ภาคย์ แต่ยังไม่ยอมตกลงรับข้อเสนอราช   ด้านภากรชวนอมาวสีไปเที่ยวหัวหินหลังสอบเสร็จ แต่อมาวสีปฏิเสธเพราะต้องการหางานทำ ทำให้ภากรโมโหหลุดพูดว่ายังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับเขา ทำให้อมาวสีตกใจมาก

            ท่านหญิงทิพย์สุดาเล่าให้คุณนาถ สามีฟังเรื่องท่านอาให้ช่วยตามหาสายเลือดท่านที่เกิดกับคุณแดง อดีตคนรักมารับมรดก   ท่านยังเจ็บแค้นแทนท่านอาที่คุณแดงเลือกคู่หมั้น   ท่านหญิงเคยพบคุณแดงหลายครั้ง แต่ไม่เคยเห็นลูกชายคนโต   นาถไม่ให้ท่านหญิงปักใจเชื่อว่า ราช คือ ทายาทที่ตามหา   ด้านอมาวสีกลุ้มใจเรื่องที่ภากรพูดจนไม่สบาย เมื่อราชรู้ก็เป็นห่วงมาก   ขณะที่เปี๊ยก เด็กรับใช้ใหม่ของราชปล่อยให้จำลอง ทางอร่าม หลานชายจำปี ภรรยาที่เสียไปแล้วของรักษ์เข้ามาในบ้าน   จำลองขอเงินราชอย่างก้าวร้าว แต่ราชไม่ให้เพราะจำลองจะเอาไปเล่นพนัน   จำลองโกรธมากด่าราชว่าเป็นแค่เด็กจรจัดที่รักษ์เก็บมาเลี้ยง เลยถูกราชต่อยจนน่วมกลับไป  

            หลังสอบเสร็จ อมาวสีรู้แน่ว่าต้องแต่งงานกับภากรก็เศร้า ไม่กล้าบอกใคร แต่ข่าวก็รู้ถึงราช ทำให้เขาหึงโดยไม่รู้ตัว   ราชรู้ว่าวารินจะไปเที่ยวพัทยากับพวกอมาวสีก็ขอไปด้วยพร้อมอนุกับการัณย์   การัณย์ตามจีบพึงใจ ส่วนอนุตามจีบนิลรัตน์   อนุดูออกว่าวารินจีบอมาวสีก็บอกราช ทำให้ราชหงุดหงิดใจโดยไม่รู้สาเหตุ   ราชหาจังหวะคุยกับอมาวสีจนมั่นใจว่าเธอไม่อยากแต่งงาน   เขาอาสาจะช่วย โดยขอให้เธอคิดว่าเขา คือ พี่ภาคย์ของเธอ ทำให้อมาวสีตื้นตันใจและมีความสุขมากขึ้น

            คืนหนึ่ง กวีทะเลาะกับอำภาเรื่องท่านหญิงทิพย์สุดามองกวีด้วยสายตาเยาะเย้ย   กวีจึงหลุดพูดว่าภาคย์ คือ ลูกท่านชายคทาเทพ คนรักเก่าอำภา เขาจึงเกลียดภาคย์มาก   อำภาเสียใจที่กวีผิดสัญญาพูดเรื่องในอดีต   อมาวสีที่แอบฟังอยู่จึงมั่นใจว่า ราช คือ พี่ภาคย์   ด้านภากรตัดสินใจบอกสีไพรเรื่องแต่งงาน แต่จะดูแลเธอหากเธออยู่อย่างเจียมตัว สีไพรรับปากโดยไม่บอกว่ากำลังท้อง   ภากรสบายใจจึงไปดื่มเหล้าและถูกจำลองชักนำเข้าบ่อนเถื่อนของเขา   จำลองให้สายบัว เมียของเขาโกหกว่าชื่อ จำเรียงเป็นน้องสาวจำลองยั่วภากร   ภากรหลงจำเรียงมากจนยอมเสียเงินเป็นหมื่นในบ่อนเพื่อพบจำเรียงบ่อยๆ

            นิลรัตน์เตรียมไปเรียนต่อญี่ปุ่น ขณะที่วัชรีทำตัวเป็นแม่สื่อนัดอมาวสีเจอกับวาริน แต่กลายเป็นราชมาแทนวารินทุกครั้ง   อมาวสีน้อยใจที่ราชไม่รับว่าคือ พี่ภาคย์จึงไม่พูดกับเขา   ด้านคุณกวีกับคุณอำภาเห็นภากรทำตัวเหลวไหลก็คิดว่าทะเลาะกับอมาวสี จึงขอให้อมาวสีช่วยห้าม   อมาวสีจำใจพูดดีกับภากร   ภากรดีใจที่อมาวสีเป็นห่วงจึงหยุดเล่นชั่วคราว แต่อ้างกับจำเรียงว่าถูกพ่อแม่บังคับให้แต่งงาน

            นิลรัตน์เล่าให้อมาวสีฟังที่เห็นราชไปกินข้าวกับชิดชไม ทำให้อมาวสีน้อยใจยอมแต่งงาน   ราชรู้ว่างานแต่งอมาวสีจะมีขึ้นในอีกสองเดือนข้างหน้าก็โทรนัดอมาวสีมาพบ และทวงสัญญาที่เขาจะให้อมาวสีตัดสินใจเรื่องขายบ้าน แลกกับที่อมาวสีบอกทุกคนว่าเธอรักเขา   ราชอ้างว่าเพื่อให้อมาวสีไม่ต้องแต่งงาน แต่แท้จริง เขาอยากให้ภากรเจ็บปวดที่ถูกแย่งคนรักไป   อมาวสีไม่สนใจเรื่องบ้านแก้วเพราะมั่นใจว่า ราช คือ ภาคย์ แต่เธอเสียใจที่เขาปฏิเสธไม่ใช่พี่ภาคย์ จึงประชดไม่รับความช่วยเหลือจากเขา  

            ราชกลับภูเก็ตด้วยความผิดหวัง   รักษ์บอกเรื่องที่หลวงเจนอรรถการ เพื่อนของรักษ์สนใจรูปของราช   หลวงเจนอรรถการเป็นเพื่อนรักท่านชายคทาเทพ และราชเหมือนท่านชายมาก       หลวงเจนฯเล่านิยายรักรันทดของท่านชายว่าคนรักของท่านชายมีคู่หมั้นแล้ว จึงไม่กล้าแหวกม่านประเพณีและจำใจแต่งงาน ทำให้ท่านชายเสียใจมาก   ราชรู้สึกว่าคล้ายกับเรื่องของคุณอำภาจึงสนใจยิ่งขึ้น

            อมาวสีตัดสินใจโกหกคุณกวีกับคุณอำภาว่ารักอยู่กับราช ทำให้คุณกวีโกรธเร่งงานแต่งให้เร็วขึ้น   เมื่อราชกลับมารู้เรื่องก็รีบโทรหาอมาวสี แต่ภากรรับสาย   ราชจึงบอกว่าอมาวสีจดทะเบียนสมรสกับเขาแล้ว   ภากรโกรธมากจะปล้ำอมาวสี แต่แม่มาขวางไว้   อมาวสีขอบคุณและแกล้งพูดว่าราชหน้าตาคล้ายท่านชายคทาเทพ ทำให้คุณอำภาตะลึง   คุณอำภาได้รับสายราช และมั่นใจทันทีที่ได้ยินเสียงว่า ราช คือ ภาคย์   ราชอึ้งไป แต่ยังปฏิเสธและขอนัดพบอมาวสีที่บ้านแก้ว แต่คุณอำภามาแทน   เขาทำเย็นชาใส่ ทำให้คุณอำภาเสียใจมาก ท่านบอกอมาวสีว่า ราช คือ ภาคย์แน่นอน   จากวันนั้น คุณอำภาก็ป่วยและซึมเศร้าลง จนดำริ แพทย์ประจำตัวบอกว่าโรคหัวใจท่านกำเริบ   อมาวสีสงสารจึงไปขอให้ราชยอมรับว่าเป็นภาคย์   ราชทำใจแข็งปฏิเสธ และย้ำกับตัวเองว่าทุกอย่างเป็นแค่แผน เขาไม่ได้รักอมาวสี   อมาวสีผิดหวัง ประกาศจะแต่งกับภากรเพื่อให้คุณอำภาสบายใจ   ราชหึงมากดึงอมาวสีมาจูบ เลยถูกเธอตบหน้า  

            ราชร้อนใจเรื่องอมาวสีจะแต่งงาน ด้วยอยากให้ภากรผิดหวัง และลึกๆ เขาไม่อยากเสียอมาวสีไป   ด้านภากรพาอมาวสีไปลองชุดและทานอาหารจึงเจอราชกับชิดชไม   อมาวสีแกล้งหวานกับภากร จนราชหงุดหงิดคิดว่าอมาวสีรักภากร ชิดชไมผิดหวังที่ราชไม่สนใจเธอเลย   ด้านวารินถอดใจเรื่องอมาวสี   ส่วนสายบัวหงุดหงิดที่ภากรจะแต่งงานเพราะเริ่มรักเขาจริง   วันหนึ่ง นายเทินโกหกอมาวสีว่าราชถูกรถชนบาดเจ็บสาหัส   อมาวสีรีบไปเยี่ยมทันที ก่อนที่จะหายตัวไป   ภากรเป็นห่วงอมาวสีและคิดว่าราชรู้เห็นแน่นอน แต่คุณอำภาไม่เชื่อเพราะรู้มาว่าราชกลับภูเก็ตไปหลายวันแล้ว   คุณกวีหาว่าอมาวสีเนรคุณหนีตามผู้ชาย   งานแต่งภากรถูกเลื่อนไม่มีกำหนด ด้วยการอ้างเหตุผลว่าอาการคุณอำภากำเริบ   

            อมาวสีถูกราชพามาไว้ที่บ้านกลางไร่อ้อย   โดยมีป้าแปลก แม่บ้านเป็นใบ้ กับบัวเขียว สาวใช้อีกคนคอยดูแล และมีนายมั่น คนงานหน้าเหี้ยมคุมหน้าห้อง   บัวเขียวและทุกคนเรียกอมาวสีว่าคุณนาย เพราะราชบอกทุกคนว่าอมาวสีเป็นภรรยาเขา   อมาวสีพบราชครั้งแรกที่โต๊ะอาหารช่วงค่ำ เธอไม่ยอมเปลี่ยนชุดที่เขาเตรียมให้จึงถูกเขาขู่ว่าจะเปลี่ยนให้ จึงต้องยอมทำตาม   ทั้งคู่ยังปั้นปึงและพูดจาประชดประชันกัน แต่ราชก็แอบดีใจเมื่อดูออกว่าอมาวสีไม่รักภากร      

            ภากรหงุดหงิดที่หาอมาวสีไม่เจอ แถมราชยังส่งของขวัญแต่งงานมาให้เหมือนเยาะเย้ย   เขาจึงไปหาสีไพรในคืนแต่งงานอย่างเมามาย   สีไพรแอบดีใจที่รู้ว่าภากรยังไม่แต่ง แต่ภากรเข้าใจว่าสีไพรเยาะเย้ยจึงตบหน้าสีไพรระบายความแค้น   ด้านวัชรีสงสัยว่าอมาวสีหายตัวไป แต่ยังสืบไม่ได้

            ราชมาซื้อของใช้ให้อมาวสีที่กรุงเทพฯอย่างเป็นสุข แต่เมื่อใจค้านว่าอมาวสีเป็นแค่หมากตัวหนึ่ง เขาจึงไปหาชิดชไม เพื่อลืมอมาวสี แต่กลับยิ่งคิดถึงเธอมากขึ้น   ราชจึงลากลับและบอกชิดชไมว่าเขาไปทำงานที่ตราดอาจหายไปสักพัก ทำให้ชิดชไมผิดหวัง โดยเฉพาะที่เขามองเธอเป็นแค่เพื่อน   ด้านอนุกับการัณย์เล่าให้ราชฟังเรื่องอมาวสีหายไป ราชจึงกลบเกลื่อนด้วยการชวนทั้งคู่ไปเที่ยวผับ จนพบภากรอยู่กับจำลองก็เป็นห่วงกลัวภากรถูกหลอก   ขณะที่จำลองทำให้ภากรเป็นหนี้หลายหมื่นกับเจ้าหนี้ที่ไม่มีตัวตน แล้วเงินทั้งหมดก็เข้ากระเป๋าจำลอง   ตอนนี้ จำลองอุปโลกน์ลูกน้องคนหนึ่งเป็นเจ้าพ่อคำแปง ลูกค้าใหม่ในบ่อนที่ให้ภากรยืมเงิน   สายบัวไม่อยากให้ภากรตกเป็นเหยื่อจำลอง แต่ยังหาวิธีช่วยไม่ได้

            ด้านอมาวสีคิดถึงราช แต่พอเขากลับมาเธอก็ทำปั้นปึงแม้จะทำอาหารให้เขาทานก็ตาม   ราชได้รับจดหมายจากรักษ์ที่ให้ประสาน ผู้ช่วยส่งมาบอกว่าหาสาวให้ราชแล้ว คือ อรัญญา ลูกคุณใหญ่ คหบดีผู้มั่งคั่งในภูเก็ต   บัวเขียวเล่าให้อมาวสีฟังว่า ราชเป็นหุ้นส่วนของไร่พนัสพงษ์ นี้ ซึ่งมีพินัย เพื่อนของราชกับดวงขวัญ ภรรยาเป็นเจ้าของ   ราชกับพินัยมีปัญหากับเถ้าแก่เส็งที่อยู่ไร่ติดกัน เพราะลุงผันขายไร่ให้ราชแทนเถ้าแก่   คืนนี้ เถ้าแก่เส็งจะเข้าปล้นไร่ ราชจึงไปคุมเชิงที่บ้านพินัย   อมาวสีนอนไม่หลับ ทั้ง   เป็นห่วงราช และกลัวเสียงฟ้าร้อง   ราชกลับมาหลังจัดการเรื่องต่างๆเสร็จก็พบว่าไฟดับและฟ้าร้อง เขาจึงอยู่เป็นเพื่อนอมาวสี   อมาวสีนึกถึงอดีตที่ภากรขังเธอในห้องขณะฟ้าร้อง ดีที่พี่ภาคย์มาช่วยและปลอบโยน   ด้านราชยอมรับกับตัวเองว่ารักอมาวสี จึงบอกจะแต่งงานกับเธอ   อมาวสีรู้สึกดีขึ้น แต่พออ่านจดหมายจากรักษ์ที่พูดถึงอรัญญาก็น้อยใจว่าราชมีทั้งอรัญญาทั้งชิดชไม   เธอจึงเย็นชาใส่ราชจนเขาแปลกใจ

            คุณกวีกับคุณอำภารู้ว่าภากรขายตึกแถว มรดกของเขาเพื่อใช้หนี้ แต่ยังไม่พอก็กลุ้ม     คุณกวีโทษเป็นความผิดอมาวสีที่ภากรกลับไปทำตัวเหลวแหลก   ก่อนจะตัดสินใจจำนองบ้านใช้หนี้แทนลูก ท่านหญิงทิพย์สุดาใช้ชื่อนพรับจำนองบ้าน ด้วยเงินท่านชายคทาเทพ เพื่อเก็บไว้ให้ราช   ด้านภากรแค้นใจราชจึงจ้างจำลองฆ่าราช และพาอมาวสีกลับมา   จำลองตกลงเพราะอยากแก้แค้นราชอยู่แล้ว เขาส่งเหิม ลูกน้องตามดูพฤติกรรมเทินหาตัวราช   ด้านท่านหญิงทิพย์สุดาพยายามติดต่อราชแต่ก็คลาดกันทุกครั้ง

            ภากรขอยืมเงินสีไพรเพราะหมดหนทาง ซึ่งเธอก็ให้อย่างเต็มใจ ขณะที่ราชจะพาอมาวสีไปแต่งงานที่ภูเก็ต แต่เธอปฏิเสธด้วยคิดว่าเขาทำเพื่อรับผิดชอบ ส่วนราชคิดไปเองว่าอมาวสีรักวารินก็เสียใจ บอกจะส่งเธอคืนวารินโดยเร็ว   ด้านรักษ์ยกสมบัติทั้งหมดให้ราช และให้เขาเก็บเอกสารสำคัญไว้ ราชซึ้งใจ แต่ปฏิเสธที่จะแต่งงานกับอรัญญา เพราะมีคนรักแล้ว  

            จำลองรู้จากเหิมว่าราชอยู่ที่ไร่พนัสพงษ์ก็ไปจับอมาวสีมาขังไว้และให้สายบัวเฝ้า จากนั้น เขาก็หลอกให้ภากรเซ็นเช็คสามหมื่นใช้หนี้ ก่อนจะเปลี่ยนตัวเลขเป็นสามแสน ทำให้ภากรช็อกเพิ่งรู้ตัวว่าถูกหลอก   จำลองคิดจะเก็บอมาวสีไว้ทำเมียอีกคนจึงไม่บอกภากร   สายบัวไม่ชอบอมาวสีที่เป็นว่าที่เจ้าสาวภากร จนอมาวสีโกหกว่ากำลังจะมีลูกกับราช สายบัวก็สงสารรับปากจะช่วย   ราชรู้ว่าอมาวสีถูกจำลองจับไปก็เป็นห่วง พยายามตามสืบที่อยู่ของจำลองแต่ยังไม่พบ

            ภากรมาปรับทุกข์กับสีไพรจึงรู้เรื่องที่เธอท้อง เขาดีใจมาก และคิดกลับตัวเป็นคนดี   ภากรไปสารภาพผิดกับพ่อแม่ และบอกอยากขอโทษภาคย์ในทุกเรื่อง   คุณกวีตัดสินใจขายบ้านแทนการจำนอง ซึ่งนพตกลง และยอมให้คุณกวีอยู่ต่ออีกหนึ่งปีเพื่อหาบ้านใหม่   ด้านราชส่งคนไปแฝงตัวในกลุ่มจำลองหาข่าวอมาวสี ก่อนจะไปพบท่านหญิงทิพย์สุดา   ท่านหญิงเล่าเรื่องท่านอาคทาเทพ และย้ำว่าท่านรักลูกมากจึงยกสมบัติทั้งหมดให้ รวมถึงบ้านพิชิตพงษ์ที่ซื้อไว้   ราชปฏิเสธ ทั้งที่ในใจยอมรับท่านเป็นพ่อแล้ว

            จำลองรู้ว่ารักษ์ยกสมบัติให้ราชก็แค้นใจไปหาทันที   สายบัวได้โอกาสพาอมาวสีไปส่งให้ราชที่บ้านแก้ว   ราชดีใจที่อมาวสีปลอดภัย แต่ไม่กล้าเผยความในใจ   เขาพาอมาวสีไปส่งวารินและโกหกว่า อมาวสีหนีไปอยู่กับญาติ   ราชอวยพรให้อมาวสีโชคดีและย้ำว่า พี่ภาคย์ของเธอได้ตายจากไปแล้ว  

            เมื่ออมาวสีกลับมา คุณกวีจะบังคับให้แต่งงานกับภากร   ภากรเลยบอกเรื่องสีไพร คุณกวีโกรธไม่รับสีไพรเป็นสะใภ้ แต่ภากรไม่สนพาสีไพรไปจดทะเบียนสมรส ก่อนมาปรับความเข้าใจกับอมาวสีและตกลงเป็นพี่น้องกัน   ราชหันไปควงชิดชไม และสนิทสนมกับวัชรีประชดอมาวสี โดยไม่รู้ว่าวัชรีแอบชอบเขาอยู่   อาการคุณอำภาแย่ลงเพราะขาดกำลังใจ อมาวสีจำใจไปขอให้ราชมาเยี่ยมและยอมรับว่าคือ ภาคย์   ราชยังใจแข็ง ทำให้ถูกอมาวสีตัดพ้อรุนแรง   ราชเสียใจที่อมาวสีเห็นใจทุกคน แต่ไม่เห็นใจพี่ภาคย์ที่ต้องทนทุกข์กับความเกลียดชังของแม่มาหลายปี   ขณะที่ ป้าพริ้งตัดสินใจมาหาราช เพื่อเล่าความจริงที่คุณอำภาทำเป็นเกลียดภาคย์เพื่อให้ลืมท่านชาย ทั้งที่ท่านรักภาคย์มาก   ราชยอมรับเป็นครั้งแรกว่าคือภาคย์   เขาเข้าใจแม่ แต่ไม่กล้าไปเจอคุณกวี จึงฝากป้าพริ้งบอกให้คุณอำภารักษาตัว   คุณอำภาดีใจที่ลูกเป็นห่วง   ท่านทนคิดถึงราชไม่ไหวจึงไปหาที่บ้าน เป็นครั้งแรกที่ราชละทิฐิไปกราบแม่   จากวันนั้น ราชแอบไปเยี่ยมคุณอำภาบ่อยๆในวันที่คุณกวีไม่อยู่   ขณะที่อมาวสีทำเป็นไม่ใส่ใจ เพราะยังน้อยใจราช

            ประสานส่งข่าวให้ราชรู้ว่ารักษ์ถูกจำลองฆ่าตาย เพราะแค้นที่ไม่ได้สมบัติ   ราชรีบลงใต้ทันที ทำให้อมาวสีเสียใจคิดว่าราชจะไปแต่งงานกับอรัญญา   หลังจัดงานศพ ราชตามล่าตัวจำลองที่ภูเก็ต และแจ้งตำรวจตามจับจำลองที่กรุงเทพฯ เมื่อรู้ว่าจำลองหนีมากรุงเทพฯ จำลองเจ็บใจที่สายบัวปล่อยอมาวสีไป จึงสั่งไอ้เผือก ลูกน้องตามดูราชเพื่อหาโอกาสฆ่าราชทิ้ง

            คุณอำภากับป้าพริ้งแสดงความเสียใจกับราช และต่อว่าเขาที่ทำให้อมาวสีอกหักด้วยการจะแต่งงานกับอรัญญา   ราชปฏิเสธ และเพิ่งรู้สาเหตุที่อมาวสีงอน เพราะแอบอ่านจดหมายรักษ์ที่พูดถึงอรัญญา   ราชเอาคืนโดยแกล้งไม่ใส่ใจอมาวสี แม้เธอบอกจะแต่งงานกับวารินก็ตาม จนอมาวสีหงุดหงิด   ขณะที่คุณอำภาอาการดีขึ้น เพราะราชติดต่อหมอเฉพาะให้มารักษา

            ในงานเลี้ยงวันเกิดวาริน ราชมาปรับความเข้าใจกับอมาวสี และยืนยันว่ารักเธอคนเดียว   วัชรีกับวารินตามมาเห็นต่างทำใจรับความผิดหวัง   ระหว่างนั้น จำลองที่แอบซุ่มอยู่ลอบยิงราช แต่อมาวสีเอาตัวบังกระสุนไว้   วารินรีบแจ้งตำรวจจนตามจับจำลองไว้ได้   ขณะที่ราชพาอมาวสีส่งโรงพยาบาล และคอยดูแลไม่ห่าง   ภากรตามมาที่โรงพยาบาลจึงรู้ว่า ราช คือ ภาคย์   สองพี่น้องปรับความเข้าใจกันได้   ราชรับปากภากรว่าจะช่วยพูดกับคุณกวีเรื่องสีไพร ทำให้ภากรซึ้งใจ

            ท่านหญิงทิพย์สุดาขอให้ราชเรียกเธอว่าพี่หญิงเพื่อความสนิทสนม ก่อนจะมอบสมบัติของท่านชายคทาเทพให้ รวมทั้งโฉนดบ้านพิชิตพงษ์   ราชบอกรักและขออมาวสีแต่งงานหลังเธอหายเจ็บ ซึ่งเธอก็ตอบรับอย่างเต็มใจ   งานแต่งจึงถูกจัดขึ้นอย่างสมเกียรติ โดยมีบ้านแก้วเป็นเรือนหอ   ราชนำโฉนดบ้านไปคืนคุณกวีและขอโทษทุกเรื่องที่ผ่านมา พร้อมขอร้องให้ท่านยอมรับสีไพร โดยเขาจะให้นายสดไปเป็นผู้ช่วยผู้จัดการที่เหมืองแร่เพื่อให้สีไพรมีฐานะสูงขึ้น   คุณกวีจึงยอมสีไพรในฐานะสะใภ้   จากนั้นราช อมาวสี ป้าพริ้ง และนายสุดเตรียมเดินทางไปภูเก็ตเพื่อดูแลกิจการเหมืองแร่   ราชให้สัญญากับอมาวสีว่าจะรักและดูแลอ้อของพี่ภาคย์ให้มีความสุขตลอดไป